Rezerwat „Długosz królewski w Łęczynie” został powołany 21 lipca 1977 roku na powierzchni 2,00 ha. Jest to zatem nasz najstarszy a zarazem najmniejszy rezerwat. Przedmiotem ochrony jest długosz królewski Osmunda regalis L. Jest to jedno z ok. 20 stanowisk tej paproci na Pomorzu.

W skali kraju jest również rośliną bardzo rzadką. Objęty jest ścisłą ochroną gatunkową, znajduje się też na „Polskiej czerwonej liście paprotników i roślin kwiatowych” z kategorią VU (Vulnerable czyli „Narażony na wyginięcie”).

Jest to roślina wilgotnych stanowisk, porasta torfowiska, zabagnione niecki i zarośla. To duża paproć, osiągająca nierzadko wysokość 1,5 m. Wytwarza dwa rodzaje liści: całe zielone służące asymilacji, oraz podzielone – z dolną częścią zieloną zaś górną służącą rozmnażaniu. To właśnie ta część po dojrzeniu przybiera barwę brązową. Na zimę liście obumierają, lecz wiosną z podziemnych kłączy wyrastają nowe.

Utrzymanie tej paproci na obecnym stanowisku wymaga ochrony czynnej. Wszystkie prace konsultowane są z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Gdańsku. W latach minionych wycięliśmy drzewa iglaste oraz przeprowadziliśmy remont zastawek, podwyższając nieco poziom wody w torfowiskach. Regularnie monitorujemy poziom kwasowości wody. W razie potrzeby, w celu przybliżenia odczynu wody do wartości optymalnej, w czasie wiosennych roztopów wapnujemy torfowiska np. kredą jeziorną.  W roku 2018 wykonaliśmy generalny remont ogrodzenia, w czym pomogła nam dotacja z  WFOŚiGW w Gdańsku.

Obecnie długosz królewski w naszym rezerwacie ma się dobrze. Występuje na obydwu torfowiskach a większość osobników  odznacza się dobrą kondycją. W minionych latach pojawiły się nowe kępy.

Rezerwat „Długosz królewski w Łęczynie” jest udostępniony do zwiedzania. Można to zrobić spacerując po ścieżkach, które wyznacza ogrodzenie. Tuż obok znajdują się tablice informacyjne oraz zadaszona wiatka, przy której można odpocząć bądź po prostu wsłuchać się w szum otaczającego lasu.