Aby móc przeprowadzić fotosyntezę potrzebny jest chlorofil. Jego brak skazuje rośliny na pasożytnictwo a wszystkie niezbędne do życia substancje czerpią z rośliny – żywiciela. Najważniejszą częścią ich budowy są ssawki, za pomocą których wnikają w korzenie lub pędy żywiciela, czerpiąc w ten sposób wszystkie niezbędne do życia składniki. Często posiadają swój ulubiony gatunek i tak np. zaraza błękitnawa pasożytuje tylko na bylicy polnej. Jak zapewne wszyscy się domyślają, rośliny te nie posiadają charakterystycznego zielonego koloru.

Rośliny bezchlorofilowe czyli bezzieleniowe to niewielka grupa organizmów. W Polsce spotkać można kilkadziesiąt gatunków, z których wymienić należy: łuskiewnika różowego, korzeniówkę pospolitą, niektóre gatunki storczyków np. storzan bezlistny, kanianki, zarazy i inne.

Wiosna to najlepszy czas na poznanie jednego z przedstawicieli tej grupy roślin - łuskiewnika różowego. Najczęściej spotkać go można w wilgotnych lasach i zaroślach np. w dolinach rzecznych. Pasożytuje na wielu gatunkach roślin a najchętniej na korzeniach leszczyny, olszy i buka a w górach świerka. Kwitnie w kwietniu i maju, łatwo więc można znaleźć go wśród łanów kwitnących zawilców, kaczeńców czy ziarnopłonów. Jest to roślina całkiem okazała, gdyż osiąga wysokość 25 cm. Jak wskazuje nazwa gatunkowa, posiada charakterystyczny różowy kolor, co ułatwia odnalezienie go wśród roślinności runa.

Kwiaty łuskiewnika zapylane są przez owady. Wytwarza całkiem duże nasiona, bogate w oleje i białka, dzięki czemu przenoszone są przez mrówki. Zdolne są do wytworzenia korzeni a z nich ssawek. Co ciekawe, nasiona kiełkują tylko wtedy, gdy znajdą się w pobliżu korzeni potencjalnego żywiciela. Po skiełkowaniu roślina wytwarza rozległy system korzeniowy i ssawki. Jego wzrost jest powolny i może minąć 10 lat, zanim będzie zdolny wytworzyć pęd nadziemny i zakwitnąć.