Niektórzy mówią, że to papuga wśród roślin i nie dlatego, że coś powtarza, ale ze względu na ubarwienie jej owoców. Faktycznie, połączenie kolorów różowego z pomarańczowym nie zdarza się w przyrodzie zbyt często a tak właśnie wyglądają owoce naszej trzmieliny. Z połączenia tak jaskrawych kolorów można często wyczytać informację: „Nie jedz mnie, jestem trująca” i tak właśnie jest w przypadku trzmieliny, choć nie do końca. Nawet niewielkie ilości spożytych owoców mogą spowodować u ludzi zaburzenia żołądkowe i wymioty a w większych ilościach są trujące. Przyjmuje się, że dawka śmiertelna to 35 owocków. Nie przeszkadza to jednak ptakom, które pożywiają się osnówkami a wydalając niestrawione nasiona przyczyniają się do rozsiewania ich na dalsze odległości. Trzmielina kwitnie w maju, jej kwiaty są niewielkie, bladozielone i na pewno nie tak rzucające się w oczy jak owoce.

W korze korzeni trzmieliny występuje gutaperka – bliska krewna kauczuku. To spowodowało, że ponad sto lat temu wróżono jej szybką karierę w różnych gałęziach przemysłu. Tak się jednak nie stało, z czasem gutaperkę zastąpił syntetyczny polietylen, prawdopodobnie z korzyścią dla samej rośliny.

Trzmielina europejska (Euonymus europaeus L.) to krzew, niekiedy drzewko osiągające kilka metrów wysokości. Jej ulubione stanowisko to grądy, buczyny i nadrzeczne zarośla. Spotykana jest też w parkach i przydomowych ogródkach, gdzie sadzona jest jako roślina ozdobna.

W Polsce wschodniej i południowej można spotkać trzmielinę brodawkowatą (Euonymus verrucosus Scop.). Jest to niepozorny krzew z charakterystycznymi brodawkami na gałązkach.